“Ta ilk günden temeli takva üzerine kurulan mescit elbet içinde namaza durmana daha layıktır. Onun içerisinde temizlenmeyi seven kişiler vardır.” (Tevbe-108)
“Kim Allah için bir ev inşa ederse ( mescit yaparsa) Allah’ta onun için cennette bir ev yapar.” (Hadisi Şerif)
Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonra 1950 yılına kadar süren tek parti döneminde maalesef ‘Camilere’ hor bakılmış, camiler mezbelelik olarak kullanan şahıslara bile satılmıştır. Bu camiler ahır, müzikhol gibi farklı, yapımından uzak, mukaddesatına hakaret içeren, alanlarda çekinilmeden kullanılmıştır.
1950 yılında Demokrat Parti döneminde İstanbul’da imar çalışmaları adı altında, yol ve meydanlar yapılması için onlarca cami, medrese, çeşme, mescit, hamam ve tekke yıkılmıştır. Bu yıkım için Fransa’dan Mimar Henry Prost getirtilmiş tavsiyelerine hiç düşünülmeden uyulmuştur. Tavsiyeler tarihi kıyım ile doluydu ve harfiyen uygulandı. Yol kenarında kalan mescitler dahi yıkılmıştır. Bu iki dönemin Parti sorumluları ahirette nasıl cevap verecekler bilemiyorum. O yapıtları insanlar vakfetmişti. Vakıf malları peşkeş çekilmeden korunmalıydı. Çok elzem durumlarda camiler taşınmalıydı. Yıkılan bazı yapıların proje alanlarında olmamasına rağmen yıkıldığı kayıtlarda mevcuttur. Dünyanın hiçbir tarafında bu şekilde tarih kıyımı yapılmamıştır.
Şahit olduğum birkaç örnekte ben vermek isterim. Sirkeci Garı’nın mescidi yıllarca meyhane ve pavyon olarak kullanılmıştı. 1980’li yıllardan sonra elhamdülillah mescit görevini ifa etmeye devam etmektedir. Karaköy meydan düzenlenmesi yapılırken 1958 yılında Karaköy camisi yıkılarak Kınalı adaya götürülmek isteniyor. Taşıma işlemi esnasında bir kısmı gemi yan yattığı için denize dökülüyor. Bir kısmı hala Kınalı Ada da bekletiliyor.
Cağaloğlu’nda demokrat parti döneminde yol çalışması için yıkılan bir başka yapı ise Cezeri Kasım Camisidir. Uzun bir dönem arsası otopark olarak kullanıldı. 1985’li yıllarda cami yapılması için çalışmalara başlanınca o dönem Hürriyet Gazetesi ve Cağaloğlu’nda ofisleri bulunan bazı gazeteler camiye ne gerek var diyerek kampanya başlatmıştı. Günümüzde Taksim Camisinin yapılmaması için kullanılan argümanlar o günlerde de yüksek perdeden dillendiriliyordu. Sıkıntılı bir sürecin ardından cami arsası yeniden kimliğine büründü ve 1989 yılı Ramazanın son cuması binlerce insanın katılımıyla açılış gerçekleşti. Bizler göğsümüzü gere gere acılaşa katılmanın bir ibadet olduğu bilinci ile çoğu insanın akıttığı gözyaşları eşliğinde o günü yaşamıştık. Bu açılış vesayetin yıkılmasının işaretlerinden biriydi. Allaha hamd olsun “zincirler kırılsın Ayasofya açılsın” sloganlarıyla geçirdiğimiz gençlik yıllarımızın ardından bu sene bir açılışa daha şahit olduk. On binlerce insanla açılışa katılma şerefine nail oldum. İnanın ki Ayasofya sadece bir taştan mescitten ibaret değil. Ayasofya’nın Camiye çevrilmesi İstanbul’un İslam topraklarına katıldığı günü temsil ediyordu. Tüm dünya için anlamı çok büyüktü. Yeniden bunu kazandık.
Yıllardan beri değişik muhafazakâr oluşumlar Taksimde Cami yapılmasını gündeme taşımışlardı. Buna karşı seküler kesim “Camiye ne ihtiyaç var” diyerek seslerini hep yüksek tuttular. 42 yıldır İstanbul’da yaşayan ve İstanbul’u az çok bilen biriyim. Taksime yolumuz bir vesileyle düşünce Cami eksikliğine şahit oluyorduk. Şuan inşa edilen Cami’nin yerinde ufak bir mescit vardı ve namaz için sıra olurdu. Yahut kalabalık bir etkinlik varsa İstiklalde bulunan Hüseyin Ağa camisine gitmek gerekirdi. Elhamdülillah 4 yıl önce temeli atılan Taksim Camisi Ramazan’ın son haftasında ibadete açılacak. Bizler Taksim Camisinin açılışına Allah kısmet ederse gideceğiz ve o güzel ana şahit olacağız.
Bir gün Sultanahmet meydanında tanıdığım bir rehberin turist kafilesine Sultan Ahmet Camisinin mimari yapısını uzun uzun hayranlıkla anlattığını gördüm. Kendisini az çok tanıdığım için kendisine aynen bu samimiyetle arkadaşlarına da bu muhteşem yapıları anlatırsan aramızdaki düşmanlığa götüren etkenler ortadan kalkacak ve kardeşliği yeniden tesis edeceğiz dedim. Bu ülkenin Müslüman olduğunu biliyoruz. Gelin ortak paydalarda buluşalım tarihimize sahip çıkalım. Bu medeniyet insanlığa barış ve huzur getireceğinden şüphemiz olmasın.
Ayasofya nasıl özgür olduysa Mescid-i Aksa’da bir gün özgür olacaktır. Ramazanın son cuması Dünya Kudüs günüdür. Kudüs’ün özgür şafağında buluşalım… Rabbimiz Mescid-i Aksa’da özgürce saf tutmayı en kısa zamanda nasip etsin.
Amin