Bilindiği gibi ekmek bütün dinlerde, semavi olan ve olmayan dinlerde daima kutsallığını korumuştur. Ekmeğin tarihi medeniyetlerin tarihi kadar eskidir. Ekmek uğruna büyük savaşlar verilmiş onun vesilesiyle Hz. Yusuf Mısır’da vezir olmuştur.
“Dedi ki: Âdetiniz üzere yedi yıl ekin ekin. Yiyeceğiniz az bir kısmı dışında biçtiklerinizi başağı üstünde bırakın. Sonra bunun ardından yedi zorlu (yıl) gelecektir ki saklayacağınız az bir miktar dışında önceden biriktirdiklerinizi yiyeceklerdir. Sonra bunun ardından bir yıl gelecek ki insanlar onda (bolca) yağmura kavuşturalacak ve (meyve) sıkacaklar.” (Yusuf, 12: 47-49)
“Kral, Yusuf’un yanına getirilmesini ister ve onu önemli bir makama getirir” (Yusuf, 12: 50, 54).
Ekmek denince akla gelen isimlerin başında Marie Antoinette gelir. “Ekmek bulamıyorlarsa pasta yesinler” cümlesini kuruduğumda hepinize daha tanıdık gelecektir bu isim. Kendisine atıf edilen bu cümleyi kurdumu bilinmez çünkü bu konuda farklı görüşlerde mevcut. Ama bu cümleyi dönemin içinde bulunduğu şartların vesikası olarak kabul edebiliriz. Açlıktan kırılan bir halk sürekli yürüyüşler yapar hale gelmişti. Bu olaylar Kraliçe’nin giyotinle idam edilmesiyle neticelendi.
Topraklarımızın hakikaten bereketli tarıma elverişli topraklar. Kendi kendini besleyen ülkelerden olan Türkiye, 250 milyonu besleyecek tarıma elverişli topraklara sahip olmasına rağmen maalesef son dönemlerde GDO’lu buğday ithal etmekteyiz. Bu topraklarda 1. Dünya savaşı ve 2. Dünya savaşı döneminde insanlar ekmeğe muhtaç olmuş ekmek kıtlığı baş göstermiş, kimi zaman ekmek hiç alamamışlar bir dönem karne ile almışlar. Bir büyüğüm “bizler askeriyenin atlarının pisliğini toplar onun içindeki arpaları yıkar onları çorba yapıp içerdik” derdi.
Bu durumların ve daha ağırlarının yaşandığı dönemlerden geçtik. Hepimize çocukluğumuzdan itibaren ekmeğin kutsiyeti öğretildi. Eskiden sokaklarda atılmış ekmek parçası görmezdik. Bazen kuşların düşürdüğü ekmek parçaları olurdu. Ekmekleri alıp öperek alnımıza koyarak bir duvarın üzerine bırakırdık. O dönemlerde asla ekmek çöplerde olmaz ve evlerde bayatlayacak sürede kalamazdı. Bugün çöplere mi atılıyor diye sorabilirsiniz. Evet bugün gerçekten çöplere atılıyor. Türkiye’de ortalama 6 milyon ekmek çöpe gidiyor.
Afrika’da aç insanlar var söylemi ne kadar klişeleşmişse de bu durumun aynı şekilde süre geldiği gerçeğini değiştirmiyor. Şu dönemde Yemen’de Amerika’nın emperyalizm uşağı katil Suud boykotu ve savaşı yüzünden Yemen’de bugün açlıktan insanlar ölüyor, açlıktan insanların kemikleri sayılıyor.
Bu durum bizi yüz yıl ötesine götürülüyor. Sokaklarda, parklarda ekmek yığınlarına rastlamışsınızdır. Bu sadece refah seviyesi yüksek olan semtlerde olan bir durum değil. Bağcılar orta kesimin, işçi kesimin yaşadığı bir semt. Bağcılar hastanesinin yanında bir koruluk var. Geçenlerde geçtiğimde hayretle gördüm ki yüzlerce makarna bulgur ve ekmek alana dökülmüş. Bu manzarayla İstanbul’un bütün parklarında şahit olabilirsiniz. Bunu yapanlara neden parklara döktüklerini sorduğumuzda “Kurtlar kuşlar böcekler ekmek yesin” diyorlar. Bende kendilerine diyorum ki “hayvanlar senin kokmuş küflenmiş ekmeklerini mi reva görüyorsun? Vicdanını mı temizliyorsun.”
İnsanlar aç gözlü haddinden fazla ekmek, yemek yapıyor. Ekmeğe atfedilen kutsiyetten dolayı korkarak kerhen çöpe atmıyor ama dışarıda bırakmasıyla aslında çöpe atmış oluyor. Sadece temizlik görevlisinin o artığı aldığına şahit olmuyor. Bu toplama işi zaruretten doğuyor. Artıklar bir zamandan sonra koku salgılıyor. Vicdanları temizlemek için parklara bir poşetle astığımız ekmekleri daha az satın almaya çalışarak bu girdabın içinden sıyrılabiliriz. Hayvanlar da çoğu zaman yemiyor. Hayvanları seviyor isek onlara mama alalım kuşlara yem alalım, bulgur, buğday atalım kendimizi kandırmayalım.