Bir av köpeği bir gün tavşanın peşine düşer. Bir süre sonra yorgun düşer tavşanı yakalayamaz. Daha sonra tavşana sorar
-Senden daha güçlü ve daha hızlı olduğum halde beni nasıl geçebildin?
Tavşan cevap verir:
-Çünkü ben kendi adıma koşuyorum. Sen ise sahibinin adına koşuyorsun.
Yukarıdaki paylaşımı sosyal medyada Av. Muharrem Balcı ağabey paylaşmış. Çok beğendim. Aslında benim yaşam ilkelerime çok benzediğinden sevdim galiba.
Aslında hep öyledir. Biz bize benzeyeni, bizi anlayanı daha çok severiz. Ancak araştırmacı, mücadeleci kişiler; kendi adına, toplum yararına, riskli de olsa değeri sonra anlaşılacak zor usullere dalabilir. Aslında bir gruba mensup olmanın birçok avantajları vardır, böyle yaşamak kimilerine göre daha da konforludur, güvenlidir.
Güçlülerin yolundan git, takdir et, sadakat göster, öv, beğen, alkışla … senden iyisi yok.
2002 yılında çok zor bir seçim sürecinde, yeni kurulmuş bir partide, kısa süre içinde ikinci il başkanı olarak atanarak gelmiştim. Sıkıntılı bir süreçti bizimkisi. Bir taraftan seçim süreci başlamış, öte taraftan yeni bir il başkanlığı ve Yüreğir ilçe başkanlığı kurulacaktı. Şartlar ağır, ekonomik durum iç açıcı değildi. Acele kurduğumuz il teşkilatıyla yola çıktık.13 ilçeden 12 sini ben kurmamıştım (?).Nereden bilebilirdim bunun ileride bana pahalıya mal olacağını… Serde Müslümanlık var, idealizm var… Ya Allah deyip düştük yollara. Para lazım, destek lazım … Çok zorlanıyoruz Haber saldık sağa sola, kimisinin cemaati destek olmama kararı almış, kimisi kaçak güreşiyor, adaylar dersen çoğu ekonomik yönden yetersiz… Her şeyi seçim sonrasına erteleyerek yola çıktık. Milletvekili seçilenler maaşlarını alınca, ortak tespit ettiğimiz rakamları ödeyecekler, genel merkezden de seçim yardımı gelecek, seçimden sonra üyeler rahatlayacak nasılsa toplarız diye.
Seçimi kazandık 8 milletvekilimiz olmuştu. Uçuyorduk sevinçten. Artık il başkanları toplantıları da olağanüstü ilgi ile canlı yayınlarla geçiyordu. Toplantıların ikinci kısımlarında basın ve konuklar dışarı alınıyor, il başkanları dilek ve temennilerini bizzat başbakana, bakanlara iletebiliyorlardı.
İl başkanları toplantıları benim için çok önemliydi. Ankara’ya gitmeden kentten birçok kişi ve kuruluşla ve kendi yönetimimle görüşüyor notlar alıyor ve bunları bizzat iletiyordum.
Hiç unutamadıklarım:
Gümrüklerdeki yolsuzluklar ,cezaevlerindeki insan hakları ihlalleri ,Vakıf hastanelerinin haksız rekabet içeren vergi ve bazı suiistimal derecesindeki uygulamaları, çiftçi kooperatifi adı altında sömürü ve hırsızlık merkezi haline getirilmiş birlikleri…. belgeleriyle birlikte dile getiriyordum.
Bu birliklere müdür, genel müdür aldırmak isteyen bazı vekiller ve il başkanlarının hoşuna gitmiyordu bu önerilerim. Çok az il başkanı öneri ve projeler sunuyordu. Başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan bu sorun ve önerileri çok ciddiye alıyor, anında talimatlarını veriyordu.
Ben her ayın il başkanları toplantısını fırsat olarak görüyor ve hazırlanıyor elimden geldiğince hem Adana için hem de Ülkemiz için yararlı olacağına inandığım görüşlerimi dile getiriyordum.
Bunun kentim ve ülkem için iyi bir davranış ancak siyaseten yanlış olduğunu söyleyen tecrübeli büyüklerimiz oldu. Ancak ben yukarıdaki hikayedeki tavşan misali;
‘’İnandığım yolda yalnız da kalsam‘’ devam ediyordum.
Hep yalnız kaldım sonuç itibariyle, hep bedel ödedim, canımı çok yaktılar,
Bel aşağı çok vurdular. Etnisite üzerinden, meşrep üzerinden merhametsizce vurdular.
Çok şükür hiçbir siyasi makamım olmadı.
Seçim sonrası borçlarımızı merak ettiyseniz son kuruşuna kadar ödedik, kendi çabalarımızla ve helal paralarımızla.
Bugün de böyle oldu. Av. Muharrem Balcı’nın tavşanı gibi hep inandığım doğrular adına koştum. Projeler yaptım, kitaplar yazdım, sayısını bilemeyeceğim kadar eğitimler, seminerler yaptım. Çok şükür iyi ki böyle yapmışım.
Balık bilemedi Halık kesinlikle biliyor ya. Bu da bana yetiyor.