Aşk, "niçinsiz" bir eylemdir…
İman ne kadar gizliyse o kadar halis, aşk ne kadar gizlilik perdesi altında saklıysa o kadar temiz olur…
Aşksız iman, başkalarına esir olmak, imansız aşk ise kendine esir olmaktır.
Aşksız iman kör bir bağnazlık, imansız aşk ise bağnaz bir körlüktür…
Aşk, özgürlüğün kız kardeşidir…
İmansız kalmak, havada, yokluğun ortasında, boşlukta asılı durmaktır; bağsız ve bağlantısız, avare olmak, hedefsiz kalmaktır…
Allah için en dayanılmaz dert yalnızlık, bilinmezlik ve yabancılıktır…
Hazine olmak viranede kalmaktır…
Gözyaşının her damlası, çaresizliğin hikâyesini anlatan bir kelime, her kelime ise varlığını ateşe veren bir alevdir…
Zaman bizim dert ortağımızdır…
Dertsiz insan ölüdür, bitkidir…
Yazmayan bir kalem, okunmayan bir yazı ölü sayılır…
Yazmak unutmak içindir, hatırlamak için değil…
Allah'ın olmadığı tabiat, ruhsuz, ahmak ve soğuk bir evdir…
Tapınağın olmadığı yeryüzü gamlı ve yaslı bir mezarlıktır…
İyilikler, sürekli kendini anlayan birini arar…
Herkesin sermayesi, söylenmeyecek sözleri olduğu kadardır…
Biz yoklukta uçan hayali kuşlarız…
Bırak sabah olsun ve kelebekler güneşe doğru uçsun…
Şiir nedir ki?
Şiir sanattır, sanat insanın feryadı değil midir?
İnsanın bu âlemdeki eksikliklerden kaynaklanan derdin ve olması gerekirken olmayanlara duyduğu şevkin bir çığlığı değil midir?
Şiir, insanın hakiki vatanına hasret duyduğunda yükselttiği feryattır…
Sanat; tabiat ve varlıkla yetinmeyen insanın çabası değil midir?
İnsan bu dünyada isteyip de bulamadığı şeyi mecburen var etmiyor mu?
Sanat, felsefenin ikizi, dinin dert ortağıdır…
Sanat; irfan ve hikmetin güzel kız kardeşi ve dinin güçlü, anlayışlı ve yetkin eşi, felsefenin ikizidir…
Benim derdim felsefi ve fikri bir derttir.
Ümitsizliğim felsefi bir ümitsizliktir…
(Ali Şeriati, Yalnızlık Sözleri, I-II)
