Neredeyse herkesin kendinden öte gördüğü birileri var artık. Kendi gibi düşünmeyene hakaret eden, kendi yolunda yürümeyenin yoluna çıkan, onlarla arasına büyük duvarlar ören birileri var.
İnsanlar olarak bizi birbirimize bağlayan birçok bağ var. Bunlardan en büyük olanı, hepimizin varlıkların en şereflisi olarak, yani insan olarak yaratılmış olmamızdır.
Bunun üzerine bir de din bağı ile birbirimize bağlanıyoruz. Aynı Allah’a, aynı peygambere, aynı ilahi buyruğa inanmış insanlar olarak, birbirimize olan yakınlığımızın daha da ziyadeleşmesi gerekiyor.
Bu klişe cümlelere yer vermemin sebebi, bunların tam aksinin yapılıyor olmasıdır. İnsanı insana bağlayan bağlar giderek zayıflıyor. İnsan, insanın canını yakmak için pusu da bekliyor. İnsan, insanı karalamaktan haz duyuyor. Yetmiyor, bir de bunları din kisvesi altında, bir şekilde İslam’la bağdaştırarak yapıyor.
Geçtiğimiz hafta, Amerika tarafından Irak’ın başkenti Bağdat’ta bir suikast sonucu şehit edilen İranlı General Kasım Süleymani’nin şehadetinin ardından sosyal medyada kimi kesimlerce yazılıp çizilenlere baktığımda, bu endişelerimin haklılığını bir kez daha gördüm.
Gözle görülür, elle tutulur hiçbir delile dayanmadan, sadece iddiadan ibaret söylemlerle, hem de vefat etmiş bir insanın ardından pervasızca iftiralarda bulunulabiliyor.
Öyle birine iftira ediliyor ki, Filistinli mustazaflar onun ölümünden sonra yas tutuyor.
Öyle birine iftira ediliyor ki, ömrünü Kudüs’ün özgürleştirilmesi için adadığına Filistinli liderler şahitlik ediyor.
Öyle birine iftira ediliyor ki, ölümüyle işgal rejimi İsrail bayram ediyor.
Öyle birine iftira ediliyor ki, ölümüyle dünyadaki dengeler yerinden oynuyor.
Süleymani’nin mücadelesi bu köşeye sığmayacak kadar büyük ama öyle olmasa bile, hiçbir şey yapmamış olduğunu farz etsek bile, sadece Filistin davasına verdiği destek ve Filistinli liderlerin bunu açıkça ilan etmesi, şehit Süleymani’nin şahsiyetini anlamak için yetmez mi?
Süleymani’nin ardından bir takım mesnetsiz iddialarda bulunanlara Filistin davasını sorsak, muhtemelen mangalda kül bırakmazlar, en büyük “mücahit” onlardır. Peki, Filistin davasına bu kadar omuz vermiş bir ismi utanmadan nasıl karalayabiliyorsunuz desek, “o başka bu başka” deyip geçeceklerdir.
Bu noktada, “la havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim” ve “hasbünallahu ve nimel vekil” demekten başka elden bir şey gelmiyor. Bizde öyle diyelim. “Güç ve kuvvet, sadece yüce ve büyük olan Allah’ın yardımıyla elde edilir. Bize Allah yeter, o ne güzel vekildir.”