Yatağımın başında duvara asılı duran, sevgiliden yadigar kıl heybeye takılı gözlerim ; üzerine sevgilinin verdiği anın hatırasıyla iliştirilmiş güle bakıyorum. Buruk bir tebessümle kurumuş yapraklarına dokunuyorum.
(Kurumuş güller de hala böyle içli içli kokar mı anne..
Ya kurumaya durmuş kalpler yaşar mı anne..)
Bir mevsim geçiyor içimden. Değişsede mevsimler sen içimdeyken hep aynı mevsimdeydim ben.. Kaçmasın diye bereketi, sakladım sayılardan yılları mevsimleri.. Sakladığım gibi içimdeki şelale serinliğini.
(Zaman hep bu kadar vefasız mıydı anne..)
Heybemde birikmiş yılları sayıyorum şimdi, bir.. iki.. üç… sayamıyorum dahasını duruyorum.
Her günü çentik çentik çiziyorum kalbime.
(Çizik çizik kalbim öpersen geçer mi anne..)
Geçen yılların çetelesi kıyısına vuruyor kalbimin. bitiremiyorum.. Bu yılın kapanmıyor hesabı, geçmiyor sinemden hatırası. Heybemden sen düşünce, kalbim gibi titriyor ellerim.
gelmiyor dahası, gelmiyor zamanın sonrası.
Sonrasız zamanlara gömüyorum düşlerimi.
(Gömülen düşler tekrar tomurcuğa durur mu anne…)
Halbuki çoktan değişmiş mevsim..
Soğukluğundan üşüdü kalbim.
Her mevsim kış şimdi.
Kaç zaman geçiyor üzerimden bilmiyorum.
(Bu mevsimde de yağmurdan sonra gökkuşağı çıkar mı anne..)
Şimdi hazan şimdi zemheri
Ve şimdi görülmez bir hasat mevsimi…..
Malum bir yıl bitişi..
Biten yıl ne götürdü ne bıraktı hesabı yapma vakti..
devreden hesaplar, düşürmeden gelecek yıla uyanma vakti..
(Uyursam ne olur ışıkları söndürme anne..)
Hükümsüzdür zamanın kalıcılığı anılarda.
Söylenmiş olanları söylenmemiş olanlarla harmanlayıp hüzne susma vakti.
Gelip zamanın başucuna yeniden kıyama durma vakti.
Zaman neye gebeyse onundur artık..
(Umuda kurulu saatim çalmazsa beni arama anne..)
Yüreğimin üstünü örtüp bırakıyorum geçen zamana..
Yeni yıla niyetlerimi, fısıldayarak başlıyorum.
Yine yeniden doğrulup göksel bir umutla bakışlarımı adıyorum içsel olana..
Kendimle akit imzalıyorum öteler adına.
(Avuç içlerine sürerek yüzümü bir Amin uçuruyorum kalbine, duyar mı ki beni..
söylesene anne..)