İnsanın en büyük yanılgısı Travmanın yaşandığı anlarda Allah’ı (cc), insan gibi düşünmek…
O an, aklı devre dışı kalır, duyguları yön verir ve bir an önce yardımın gelmesini ister…
Ergenliğe varmamış çocuk gibi…
Kant, aydınlanma insanın ergin olmama durumundan kurtulmasıdır, der.
İnsan, yaşadığı şokun ardından sorup düşünmeye başladığı an zihinsel aydınlanma yaşar…
Allah (cc), insandan farklı…
“ De ki: O Allah, birdir. Allah, Samet’tir (her şey O’na muhtaç olduğu hâlde, O hiçbir şeye muhtaç olmayandır). O doğurmamıştır, doğrulmamıştır. Hiç bir şey O'nun dengi değildir.” (112/İhlâs, 1-4)
O, farklı olduğu insana insan üzerinde yardım eder…
Ya insanın kalbine ilham ederek ya da Peygamberler üzerinden…
Kur’an bu durumu şu sözlerle ifade eder:
“Allah’ın bir insanla (karşılıklı) konuşması olacak şey değildir. Ancak vahiyle (kalbine ilham ederek)… Veya bir resul gönderip (ona) kendi izniyle dilediğini vahiy ederek (olabilir)…” (42/Şûrâ, 51)
Kur’an da geçen kıssada;
Mısır kralı Firavun, İsrail Oğullarına (Yahudi toplumuna) ait yeni doğan çocukları, krallığını tehlikeye düşürmesinler diye öldürmeye karar verir.
Annesi, bebek Musa’yı korumak için aklına onu beşiğe koyup Nil nehrine bırakma, fikri gelir.
Böylelikle belki saraydan birileri görür, acır ve onu korumak isteyebilir.
Hz. Musa’ya onun gibi insan olan annesi ve saraydakiler yardım eder.
Annenin kalbine doğru davranış ilhamı, saraydakilere ise merhamet, sevgi ilhamı sayesinde…
Kur’an bu durumu şu sözlerle ifade eder:
“Onu (bebek Mûsâ’yı) sandığın içine koy ve denize (Nil’e) bırak ki, deniz onu kıyıya atsın da kendisini, hem bana düşman, hem de ona düşman olan birisi (Firavun) alsın. Sana da, ey Mûsâ, sevilesin ve gözetimimizde yetiştirilesin diye bir SEVGİ bırakmıştım.”(39/Taha, 20)
Böylelikler Hz. Musa’ya insan üzerinden yardım gerçekleşir.
İşte bunun gibi büyük olayların yaşandığı dönemlerde insanlardaki sevgi ve merhamet duyguları ayyuka çıkar ve insanlar yardım için seferber olurlar.
İş, bilim ya da herhangi bir insan, yaşanan olayın çözümü için çalışır çabalar.
Kaynağı ilahi olan ve ilhamla gelen fikir, duygu ve düşünce sayesinde…
Bu olmasa insanlık ağaç gibi kurur ve kaskatı kesilir.
Bu kaynağı görmezden geldiğimizde;
İnsanın varoluşunu sağlayan karbon, nitrojen, hidrojen, oksijen vb. gibi maddelerden hangisinin durağan atomları, kafamın içinde bir bilinç üretebilir?
Ya da görünüşte ‘tesirsiz’ ve “düşüncesiz” olan karbon, hidrojen, oksijen vb. atomlar, güzellik ya da sevgi, şefkat ve merhamet diye adlandırdığımız öznel deneyimlere sahip biz insanları nasıl ortaya çıkarabilir?
Soruları cevapsız kalır…
