Bir tarafta işini hakkıyla yapmaya çalışan sağlıkçılar ;
Diğer tarafta hastayı aşağılayan, küçümseyen tedavinin sonuç vermesini geciktiren sağlıkçılar..
Son günlerde medyada “sözde sağlıkçıların “hastaya yaptığı ahlaksızca hakaretlerine şahit oluyoruz!
Aslında çoğunluğumuz bu ve buna benzer sıkıntıları hastane ortamlarında yaşıyoruz.
Özel hastanede sağlıkçılar tarafından yaşlı kadına yapılan zulmü televizyonda seyredince ; ambulans hemşiresiyle yaşadığım etkisinden kurtulamadığım travmayı anımsadım..
Aylar öncesinde aldığım ilacın yan etkisinden ötürü hastaneye gitmem gerekti.O dönemde kendi imkanlarımızla hastaneye gitmek yasal olmadığından dolayı prosedür gereği 112’ye haber verildi.
Ambulans hemşiresi hastanenin “kirli terlikleriye “evin ortasına kadar geldi.Eve kadar gelmek zorunda olmasından dolayı rahatı bozulmuş olmalı ki ;umursamaz, lakayt ,sinirli hâlleriyle derdimizi anlatmaya fırsat vermek istemiyordu.
Dakikalarca sıkıntımızı anlatmaya çalışsakta ;komplikasyona dair hastanede tedavi adına hiçbişey yapılmayacağını ısrarla savundu.Sürekli olumsuz telkinde bulunuyor konuşmalarıyla sadece ortamı geriyordu..
Bizi anlamak yerine 112’yi niye çağırdığımızın hesabını soruyor, hastanede tedavi edilmeyeceğimi söyleyip durdu.
Uzun süren ısrarlı konuşma sonucunda nihayetinde hastaneye gitmemiz gerektiğine hemşireyi ikna edebildik!
Bu duruma sinirlenmiş olacak ki ilerleyen dakikalarda biraz daha kaba davranmaya devam etti.
Ambulansta emrivaki cümlelerle nefes almamı zorlayan bir pozisyonda sedyeye yatırdı.. Defalarca uyarmama rağmen yanlış pozisyonda yatırılmandan dolayı kaç kere düşme tehlikesi geçirdim..
Ambulanstan hastaneye giderken bana yaklaşımları suçlaya yapılan davranışlardan farklı değildi.. Öyle ki nefes almamda ki zorluktan dolayı keyif alıyor,konuşmama bile fırsat vermiyordu.Kendimi bu kadar çaresiz hissettiğim az olmuştur..
Sağlıkçılar nasıl bu şekilde davranabilir;insan nasıl bu kadar gaddar olabilir gördüklerime inanamıyordum.
Ambulansta yaşananlar hemşirenin inisiyatifine kalmış bir durumdu..
Olabildiğince mesleğini kötü yapıyordu..
Bir kez daha meslektaşlarımdan utanır oldum..
*****
Ambulans hemşiresinin aksine hastanede nöbetçi doktorun tutumu çok daha iyiydi,sevecen tavırlarıyla yardımcı olmaya çalışıyordu.
Başka bir doktor ise hastalarla sakin konuşmak yerine ; bağırarak konuşması sadece ortamı geriyordu.
Doktorun gergin,asabi tavırları müdahaleyi geciktiriyor etrafındakileri tedirgin etmekten başka hiç bir işe yaramıyordu...
Neyse ki çok da iyi olmayan hastane tedavilerini evde devam ettirmek adına hastaneden ayrıldık.
*****
İnsanlar en çok hasta olduklarında hassaslaşıyorlar.
Uzman olan doktor arkadaşım;
morali bozuk olan hastalara hâl hatır sorduğumuzda bile duygusallaştıklarını ve ağladıklarını söylüyor..
Hastaya moral vermek hastanın yanında oluğunu hissettirmek önceliği olmalı sağlıkçının..
Kanser tedavisi alan yakınım şöyle anlatıyor...
Doktoruma tedavi süreçinde saçlarım dökülücek mi diye sorduğumda,
Doktorun; ölmemden kork saçlarının dökülmesinden değil cevabını yıllar geçmesine rağmen unutamadığını aklına geldikçe ağladığını söylüyor!
Yine yakınım şöyle anlatıyor..
Profesör muayene sırasında solunumu dinlerken öksürmemi istedi.
Ben de birkaç kez öksürdüm.
Teşhiste doktora yardımcı olduğum için defalarca bana teşekkür etti .
Dokturun bu kadar nazik davranmasını aradan yirmi yıl geçmesine rağmen unutamadığını anlattı.
Çok basit görünen bazen iyi bazen kötü cümleler insanda bu şekilde tesir bırakabiliyor..
Yaşamımızda ki küçük görünen kareler, yaşanmışlıklar aslında hayatımızı şekillendiriyor.
Biliyoruz ki hastaya yaklaşım tedavi sürecinde çok önemli. Hasta mahremiyetine dikkat ederek sevgiyle yaklaşmak en önemli noktalardan biridir.
Sağlıkçılarında gergin halleri olabilir; ama bunu maarifet bilip yaşam biçimine getiren sağlıkçılarımız var..
Gergin davranışlar yorgunluğu daha çok artırıyor, işi zorlaştırmaktan başka hiçbir işe yaramıyor.Aynı ortamda sağlıkçıdan biri sevecen diğeri ise çok gergin olabiliyor..
Sağlıkçı olmak insan olmayı ve insanları sevmeyi gerektiriyor!!!