Bugünde değil de, geçmişte ve gelecekte olmak!
Bugünü; düne ve yarına göre yaşamak!
O anı yarın için yaşamak, bugünden sıyrılmak!
Geçmişte hep trajediyken gelecekde ise mutlu olma kaygılarında olmak...
Hep geçmiş hesaplar, hep gelecek kaygıları…
****
Çok nadirdir “O anı yaşadığımız”tadına varabildiğimiz acısıyla, tatlısıyla…
Çocukken başlar yarın telaşlarımız...
Daha ben,ben değilken ben olmanın peşinde koşmak…
Ah bir kariyer yapabilsem ve büyüdükçe büyüyüp hiçbir “ana”sığmasam..
Sürekli yarın telaşında sıkıntı yaşarken ha bire kurtuluş kapıları aramak..
Biraz daha şunu yapsam, hedefleri büyütüp nefsime hizmet edebilsem..
****
Nimetlerin çoğalması için nice haksızlıklara imza atmak...
O anda ne şükür var ne sabır, sabırsızlık ve nankörlük var...
Ölümü yok sayarak‘’her an ‘’bir şeylerin özlemi ve pişmanlıkları içinde yok olmak!
Lüks yaşama hasretindeyken, lüks olmanın sıkıntılarında kaybolmak!
“Anı “yaşamamanın getirdiği, güvensizlikle ve sürekli bir dürtünün sağladığı acelecilikle hiçbir’’ ana ‘’odaklanamamak..
Mutlu olmak ya da mutsuz olmamak adına yaşadığımız hiçbir andan haz almamak....
Ah ve Vah la geçen günler!
****
Nefsimize hizmettir, gerçek anlamda “anı “yaşayamamak…
Yaratılma gayesinden uzaklaşmaktır” anı “yaşayamamak..
Gerçek amaçtan kopmaktır “anı “yaşayamamak..
Öyle ki bu telaş bize hem dünyayı anlamsızlaştırıyor ve hem de uhrevi haz aldırtmıyor..
Sanki ölümle sözleşmemiz varmış gibi...
Sanki zaman durmuş hep bize ayarlanmış gibi..
Sanki düşünmek ve kaygılar ; zamanı durduracakmış gibi..
Beden ve ruhumuz yarını düşünürken yaşam zorlaştığı gibi; maneviyatta anlamsızlaşıyor…
Her anı ‘’sabırla ve ‘’geleceği de’’ tevekkülle bezediğimizde yaşadığımız “an “kıymetleniyor..
Mevlana’nın dediği gibi;
Dün ve Düne dair ne varsa Dünde kaldı....
Bu gün yeni işler görmek lazım..