Gün geçmiyor ki Korana hastalığına yakalanan birilerini duymayalım. Kapısını çalmadığı girmediği ev neredeyse kalmadı.. Kimisi hafif kimisi daha ağır kimisi de tedaviye rağmen hayatını kaybediyor.
Korona salgınının başladığı dönemlerde çoğumuz hastalığa inanmamış hatta sanal alemde “tiye” alınan espriler ortada dolaşmıştı.
Medyada gösterilen hastalara; hastanede yaşanılan durumlara çoğunlukla hikaye gibi bakmış, bazen inanır gibi olsak da çoğunlukla inanmak istememiştik!
Uzun zaman; maske takmayı, belli saatlerde dışarı çıkmayı, toplu ibadet yerlerinin , okulların , restaurant, cafelerin kapatılmasını eleştirmiştik.
****
“Akılı virüs” diye adlandırdığım Korona bizimde kapımızı çaldı..
Ailece hastalığa yakalandık.
Üşüme ve halsizlikle başlayan ve birkaç gün sonrasında ağrılarla seyreden hastalığı önce çok ciddiye almadık...
Sanki bedeninde seyahate programlanan virüs ; önce vücudu tanımaya çalışıyor sonrasında hassas organın nereyse o bölgede yoğunlaşıyordu.
Bazen ağrı , bazen mide bulantısı, bazen ishal bazen , iştahsızlık, devamında tat ve koku kaybıyla her şekilde bedeni yorup ciddiye almanız için uğraşıyordu..
*****
En kötüsü hastalıkla mücadele ederken;
En yakınların sana yaklaşmıyor , senden korkup uzaklaşıyor.
Allah katında) ne akrabalarınızın ne de evlatlarınızın size bir faydası olacaktır. (Allah) Kıyamet Günü (hakkınızda hükmedecek) ve aranızı ayıracaktır. Allah, yaptıklarınızı görendir. (60/Mümtehine /3)
Yanlızlık duygusunun hakim olduğu ve ölümle sonuçlanabilen hastalıkla yapayalnız kalıyorsun.
Dokundurmak istemediğimiz özgürlüğümüze kısıtlamalar gelince nasıl sarsılabileceğimizi gösterecek kadar “akıllı olan” virüsle baş başa kalıyorsun!
Kimsenin elinden bir şey gelmiyor..
Ölüm yanı başında ve yaşamın her an son bulabilir..
Her insan öleceğini bilse de kimse ölümü kendine yakıştırmıyor.. Bize ölüm gelmeyecekmiş gibi hayatın ritminde sürekli koşturmaca ve birden bire yalnızlaşmak..
Sanki küçük kıyameti yaşıyorsun!
İster yaratıcının insanlığa imtihanı olsun; ister şer güçlerin oyunu olsun , yalnız bir odada hastalıkla cebelleşirken “ölümü” her zamankinden daha çok düşünüyorsun.
Rabbim her yerde olduğu gibi azametini burada da gösteriyor!!
Sen ve Seni Yaratan!
Yaşamımız film şeridi gibi gözlerimizin önünde , sevdiklerin, değer verdiklerin paran , mevkin hepsi “akıllı virüs” Korona’nın insafına kalıyor!
Kıskançlık, kibir , öfke, hırs, yaşamın ritminde belki de “yıllardır dikkate almadığımız nefsimizde ki virüslerle” hastalık esnasında yüzleşiyor ve ne kadar” boş işlere zaman ayırdığımızı fark ediyoruz!
****
Ölümü hissettiğimizde görüyoruz ki yaşantımızda ne çok yanlışlar yapmışız.
Yapılan yanlışların en önemlisi belki de insan ayrımı yapmamız!
Birilerini doğru , dürüst tanımadan hakkında hüküm veriyor, iyi veya kötü insan diye isimlendiriyoruz..
İyi dediğimiz insanlar kötü; kötü dediklerimiz bazen bize hayat verebiliyor!
Ali (as)’nın dediği gibi
Dostunla öyle dost ol ki; bir gün
Düşmanın olabilir…
Düşmanınla öyle düşman ol ki;
bir gün Dostun olabilir..
Maalesef ki “ifrat ya da tefritteyiz!
Bazılarına çok güveniyor, bazılarını kibirimizi okşayacak kadar küçümsüyoruz.
Allah’a değil insanlara güvenmek!!!
Acı olansa kime ne kadar çok güveniyorsak bi o kadar hayal kırıklığı yaşıyoruz..
*****
İnsani ilişkileri en aza indirme kuralından hoşnut olmasak da kendimizle baş başa bırakan ve zorunlu “düşünme idmanı” yaşatan Korona “değerini bilmediğimiz bi çok nimeti hatırlatıyor..
Dışarıya çıkamamak ihtiyaçları temin etme konusunda birine bağımlı olmak ne kadar da zormuş!
Eş dost her ne kadar yardımcı olmaya çalışsalar da birilerine bağımlı olmak hiç de kolay değilmiş!
****
Hayat çok kısa ;
Ne düşmanlık yapacak kadar ne de küçük sorunları büyütecek kadar uzun…
Bizlere bi şey katmayacak isteklerimiz için yıllarca çabalamız ne kadar da boşmuş!
Arzularımız için “onlarca kişinin hakkına girmekten çekinmediğimiz hedefler” nasıl da bizleri uyutmuş!
Gereksiz meseleler için hem kendimizi hem de çevremizdekileri ne çok yıpratmışız!
Sanki Mahşeri bu dünyada yaşıyoruz..
Kimsenin kimseye faydası yok!
Heyhat!!!
Yalnızlık!!!