Bizde vefa vardı, dostluk vardı, muhabbet vardı!..
Bizler; aşımızı, ekmeğimizi hüznümüzü, acımızı ve sevincimizi paylaşırdık...
Sahi bize ne oldu?
Ramazan sona erdiğinde Bayramı kutlardık...
Adı üstünde Bayram...
Mutlu bir günümüzdü...
Üç gün boyunca insanlar birbirlerini ziyaret eder, elleri kınalı çocuklar yeni kıyafetler giyer, anneleri onlara ve arkadaşlarına çikolata ve Bayram çöreği yedirirdi...
Çocuklar şeker toplamak için yarışırdı. Oyunlar oynanırdı.
Sahi ne oldu bize?
Biz vefayı, dostluğu, muhabbeti rafa kaldırdık.
Bizler; aşımızda, ekmeğimizde hüznümüzde, acımızda, sevincimizde ayrıştık.
Günümüzde; Çocukların Bayramlıkları (kefen), Bayram Oyunları (arkadaşlarının ölümü), Bayram Hediyeleri (bombalar), yedikleri ise kurşun ve dayak çocukların...
Bu sefer Bayramda bunlar var...
Kusuruma Bakmayın. Sadece acı ve dua...
Ey ALLAH'ım!..
SANA teslimiz. Elhamdülillah SEN bize verdin ama biz bozduk.
Aciziz.
Bizi bağışla.
Bizi affet...
Ey ALLAH'ım!..
Dünyada, İslâm âleminde ve Ülkemizde Adalet, Huzur, Barış ve Sağlıklı bir yaşam istiyoruz SENDEN...
Dünyanın neresinde olursa olsun zulme uğrayan Müslümanları aziz kıl. Kafirlerin ise hüsranını arttır.
Filistin direnişini zaferle sonuçlandır.
İslam dünyasının Mekke’nin Medine’nin Suriye’nin, Doğu Türkistan’ın, Gazze’nin, Kudüs’ün özgürlüğünün habercisi bir bayram olmasını istiyoruz ALLAH 'ım!..
Salih amellerimizi kabul eyle...
Gönül ülkelerini, ülkelerin gönüllerini SANA çevir ALLAH 'ım!..
Vurduğun değil vurulduğun tarih olarak kayıtlara geçecek ve bizler emanetiniz geldi deyip sarılıp ağlayacağız...
İnşALLAH...
EvelALLAH...
AhirALLAH...
La ilahe illALLAH...
Ve her daim ALLAH diyoruz ALLAH