Neyin Var?

Ben burada, içimin bir köşesinde, hayatın içinde ama tenhalığımın dibinde öylece bir başına, çok kişilerin içinde ama yine de tek başına dururken, esen rüzgârlara vermişken yanımı, sırtımı hiçbir şeye dayamamışken, bir başınayken yani, durup durup aklıma gelen, gelip de orada oturan düşlerimle cebelleşirken bundan kimseciklerin haberi yokken o geldi yanıma.

‘Neyin var?’ dedi hiçbir kelime kullanmadan. Basbayağı duydum ben bunu.

Hani bir tatlı telaşın tam ortasındayken, bir sıcak mevsimin ortacığında, hani kendimin bile umurunda değilken böylesi bir derman cümlesini duyunca içim,

olmasa bile bir derdi olsun istedi muhtemelen.

Bir kelebek, güneşin yanık bakışlarını almışken bağrıma, dokunurken nasıl da yakıcı, tüm gücüyle şiddetli, bir solukluk zaman vermezken üstelik, işte bir kelebek usulca dokunup dalıma, yaprağıma

hiç bir kelime kullanmadan

‘Neyin var?’ dediğinde yani, bakışlarımı onun avuçlarına düşürüp, bu kekre telaşı ona hediye edip, daha da içime bakıp neyim var neyim yok toplayıp, toparlayıp içimi bir sevincin neşesi gibi ona veresim geldi.

Hiç kimseyi beklemezken, kapıda bile değilken gözüm, kulağım, kendimde bile değilken dahası, göğümün katmanlarına sığınmış, yerlerden bayağı uzaklarda yani, bir kuşkanadı yolu gözü alıp tırmanmışken bunca yolu, gizlenmişken ben kendimden; bir damla, yağmurlardan kaçıp bir başına, göze alıp yolda kurumayı, ıslak bile kalamayacağı yerlerime düşüp, serin bir ikindi yeli gibi değip kısaca;

‘Neyin var?’ demesinden sonra başladı, oldu her şey.

İnsanın neyi vardır ki, olabilir ki derdinden başka, diyemedim bile, diyemem ki, diye düşünürken yine orada, içimde yani, tenhalığın ıssız bucaksız tenhasında, sanki derdimi içine alıp, onu yani derdimi yüklenip, gocunmayıp içine alıp, onun yerine kurulmasından sonra başladı her şey.

Her soru cevap ister ya, bu istemedi bile. Neyim vardı bilmezken, üstelik bunu düşünecek halim bile yokken sorulmuş bir sorunun nefesi, efiltisi, neşesi etrafıma bir daire çizip, ortasına beni alıp neyim var neyim yok toparlayıp, yenileyip dışıma aldı.

Bir umud; gelip, yeşertip içimin neşesini, yeni bir düzen kurup yine içimde, kendi hükümranlığını dayatmayıp üstelik, beni kendi özgürlüğümle barıştırdığında başladı her şey.

Geride eski benden ne kalmış ne kalmamış bakmaya bile gerek duymadan, sadece içime kattığı anlamın yoluna koyulduğumu hatırlıyorum sonrasında.

bir küçük not:

Kİtaplarımıza ulaşmak isteyen okurlarımız bu linge uğrayabilirler.

ETİKETLER:

NELER SÖYLENDİ?

Website Yorumları

Mehmet Deveci

DİĞER YAZILARI Hiçbir Şey Anlatmayan Şiirler... Ey Benim Hevesim... Rüzgar ve Göğün Yüzü Derviş İle Çınar Yaprakları... Ben Hz. İbrahim ve Musa... Vatan Sevgisi... Beni unuturken inşallah de Oğuz Atay Söylüyor; Ey Şehadet, Bana Küsülü Müsün? Çok Sevmiştik Be! Sus da Leyla’m Duymasınlar Boğazlı Kazak Her Kitap Yeni Bir Başlangıçtır Biz Kazanacağız Cemaatin Yöntemi Darbe mi Tiyatro mu? Diyanetin Yetimleri Fahri Kur'an Kursu Öğreticleri Sevgili Ramazan Bu Tweet de Benden Olsun Türkücü Özlemek Güzel Sevdiğine Yenilmek Aytaç Baran Sevgili Yalnızlığım Limon Ağacı Yasin Börü Ortalama Tipler Melike Gazze'm Ağrıyor Anne Bak.... Platonik Bir Aşk Değildir Dostluk Osman Abi Bir sabah uyandığında tüm kapılar kapanmıştı... Duanın Buluşturduğu Yürekler İkna Edilemeyen Kardeşlik Hayatın İçinden Kareler Esed, Bomba, Ekmek, Çocuk Müsait Bir Yerde Susacak Var! Mayası Bozuklardan Eyleme Yeryüzüne İnmiş Melekler Ne Yapmalı