Bediüzzaman'ın Al-İ Aba Hadisi Ve Tathir Ayeti Yorumu

Bediüzzaman Said Nursinin R.Aleyh Al-İ Aba Hadisi Ve Tathir Ayeti Yorumu;

“ Kardeşim, Al-i Aba hakkındaki cevapsız kalan sualinizin çok hikmetlerinden yalnız bir tek hikmeti söylenecek. Şöyle ki: Rasul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselam giydiği mübarek abasını, Hazret-i Ali(r.a) ve Hazret-i Fatıma (r.a) ve Hazret-i Hasan ve Hüseyn’in (r.a) üstlerine örtmesi ve onlara bu surette,

ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهّركم تطهيرا      ayetiyle dua etmesinin esrarı ve hikmetleri var. Sırlarından bahsetmeyeceğiz. Yalnız, vazife-i risalete taalluk eden bir hikmeti şudur ki:

Rasul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselam, gayb aşina ve istikbal-bin nazar-ı nübüvvetle, otuz kırk sene sonra sahabeler ve tabiinler içinde mühim fitnelere olup kan döküleceğini görmüş. İçinde en mümtaz şahsiyetler, abası altında olan o üç şahsiyet olduğunu müşahede etmiş. Hazret-i Ali’yi (r.a.) ümmet nazarında tathir ve tebrie etmek ve Hazret-i Hüseyn’i (r.a.) taziye ve teselli etmek ve Hazret-i Hasan’ı (r.a.) tebrik etmek ve musalaha ile mühim bir fitneyi kaldırmakla şerefini ve ümmete azim faydasını ilan etmek ve Hazret-i Fatıma’nın (r.a.) zürriyetinin Tahir ve müşerref olacaklarını ilan etmek için, o dört şahsa, kendiyle beraber “ Hamse-i Al-i Aba” ünvanını bahşeden o abayı örtmüştür.

İşte bu aba ve dua ile, Rasul-i Ekrem Aleyhissalatü Vesselam, Hazret-i Ali (r.a.) ve Hazret-i Hüseyn’i (r.a.) mesuliyetten ve ittihamdan ve ümmetini onlar hakkında su-i zandan kurtardığı gibi, Hazret-i Hasan’ı (r.a.), yaptığı musalaha ile ümmete ettiği iyiliğini vazife-i risalet noktasında tebrik ediyor ve Hazret-i Fatıma’nın (r.a)  zürriyetinin nesl-i mübareki,alem-i İslamda Ehl-i Beyt ünvanını alarak ali bir şeref kazanacaklarını ve Hazrt-i Fatıma’nın (r.a.)

 واني اعيذها بك و ذريتها من الشيطان الرجيم “ Onu ve neslini, kovulmuş şeytanın şerrinden korunman için sana ısmarladım.” diyen Hazret-i Meryem’in validesi gibi zürriyetçe çok müşerref olacağını ilan ediyor.”[1]

[1] Bediüüzaman Said Nursi, Risale-i Nur Külliyatı, Mektubat, Nesil Yay. İstanbul 1966, I. Cilt, sh. 629