Yeryüzünün özel bir mekânıydı Kâbe. Kendine has bir güzelliği vardı. Kâbe’yi görenler onu hayranlıkla izlemekten kendini alamazlardı. Siyah örtüsü ile asil bir duruşu vardı. O yıllarda Mekke’de Kâbe’den daha yüksek bir yapı yoktu. …
Kâbe Allah’ın evi idi. Kâbe yeryüzünde yapılan ilk mescitti. Hz. İbrahim, oğlu İsmail ile birlikte yapmıştı Kâbe’yi ve Hz. İbrahim Allah’ın emri ile insanları Kâbe’yi ziyarete çağırmıştı. O günden bu güne insanlar Hz. İbrahim’in çağrısına icabet ederek Kâbe’yi ziyaret ediyorlar.
Daha İslam dünyayı şereflendirmemiş Peygamberimize, peygamberlik görevi verilmemişti. Cahiliyye Arapları, Mekke halkı bütün yanlışlarına, bilgisizliklerine rağmen Kâbe’ye saygısızlık etmezlerdi. Kötülük için birbiri ile yarışırken bile Kâbe’ye hürmet ederlerdi. İyice temizlenmeden Kâbe’yi tavaf etmezlerdi.
Ebrehe’nin Kâbe’ye saldırdığı tarihten, Fil Olayı olarak geçen hadiseden otuz yıl sonra, nübüvvetten on yıl önce idi. Recep ayının 13’ü idi. Esad Kızı, Ebu Talib’in eşi olan Fatıma kutsal mabet Kâbe’ye doğru gidiyordu. Esad kızı Fatıma, yıllarca Peygamberimize annelik yapmış, Peygamberimizin annemden sonraki annem dediği kadındı.
Peygamberimizin doğmadan babası vefat etmişti. Altı yaşında ise annesi vefat etmişti. Peygamberimiz annesi vefat ettikten sonra sekiz yaşına kadar dedesi Abdulmuttalib’in yanında kalmıştı. Dedesi vefat ettiğinde sekiz yaşında idi. Peygamberimiz sekiz yaşından sonra amcası Ebu Talib’in evinde büyümüştü. Ebu Talib’in eşi Esad kızı Fatıma Peygamberimize annelik yapan mübarek bir kadındı.
Peygamberimiz çok severdi yengesi Fatıma’yı. Ona anne diye hitap ederdi. İşte bu mübarek kadın Fatıma hamile idi. Doğumu kolay olsun, yavrusu sağlıklı olsun diye Kâbe’de Allah’a dua edecekti.
Kâbe’yi tavaf etmeye Allah’a dua etmeye başladı Fatıma. Kâbe’yi tavaf ederken kendinden geçmişti. Artık ayakları Fatıma’yı taşımıyordu. Fatıma Kâbe’nin örtüsüne sarılarak ayakta durmaya çalışırken acılarının, sancılarının arttığını hissetti. Ve Kâbe’nin örtüsüne sığındı Fatıma. Kadınlar geldiler Fatıma’yı korumaya aldılar. Fatıma doğum yapıyordu.
Kâbe bir büyük doğuma şahitlik ediyordu.
Hz. Ali doğuyordu. Hz. Ali bu kutsal mekânda Kâbe’de doğmuştu.[1]
Hz. Ali’yi Kâbe’nin örtüsüne sarmışlardı. Böyle bir doğum başka kimseye nasip olmamıştı. Kâbe’de doğup Kâbe’nin örtüsüne sarılan bir bebekti Hz. Ali. Allah onu insanlar içinden seçip ayrıcalıklı kılmıştı.
Peygamberimiz, Hz. Ali’nin doğumunu duyunca amcası Ebu Talib’in evine geldi. Hz. Ali’yi kucağına aldı, sevdi ve adını sordu.
Hz. Ali’nin annesi Fatıma:
“Esed koymak istiyorum.” deyince
Peygamberimiz kendisine de annelik yapan bu kadına:
İzin verirseniz ismini “Ali” koymak istiyorum dedi.
Fatıma çok severdi Peygamberimizi kırmadı siz bilirsiniz dedi.
Onun adı Ali olmuştu. Peygamberimiz koymuştu ismini.[2] Ali yüce demekti.
Peygamberimiz Hz. Ali doğduktan sonra sık sık amcası Ebu Talib’in evine gidiyor yeni doğan bu çocukla yakından ilgileniyordu.
Hz. Ali’ye özel bir ilgi gösteriyordu Peygamberimiz. Amcasının tüm çocuklarını severdi ama Hz. Ali ile ilişkisi farklı idi. Sanki özel bir bağ vardı aralarında. Ali’yi görmeden yapamıyordu. Hz. Ali’nin terbiyesi ile bebeklikten itibaren bizzat ilgileniyordu.
Bu ilginin nedeni neydi kendisine annelik yapan Esed kızı Fatıma’ya vefa duygusu muydu? Yoksa Hz. Ali’nin özel bir misyonumu vardı? Belki de her ikisi idi.
Peygamberimiz bu yeni doğan bebeği Hz. Ali’yi çok seviyordu. Onu bazen kendi evine götürüyor, bağrına basıyor, öpüyor kokluyordu.
Ona ve ailesine binlerce selem olsun…
Selam olsun onun doğduğu güne….
Selam olsun onu sevenlere
Selam olsun onun yolunu izleyenlere….
Not: Bu yazı yazarın “Konuşan Kuran Hz. Ali” kitabından alıntıdır…