İnsan Arapça ins kelimesinden türetilmiştir. “Beşer, insan topluluğu” anlamına gelen ins, daha ziyade insan türünü ifade etmekte olup bu türün erkek veya dişi her ferdine insî/enesî yahut insan denmektedir.
İnsan kelimenin aslının “unutmak” mânasındaki nesyden insiyan olduğu da söylenmiştir. İbn Abbas, “İnsan ahdini unutması sebebiyle bu ismi almıştır” der.
İnsan bu tarife göre unutan anlamını taşır.
İnsanoğlu unutur herseyi, nerden geldiğini bundan sonra nereye gideceğini. Bu unutma insanı var olma sorumluluğundan uzaklaştırır. Dolayısı ile insanın varolma nedenini unutmaması gerekir.
Bu aralar "BİZ" diyebilmek ne kadar zor. Rabbimz Kerim Kitapta kendisi için bile biz yaptık derken bizlere biz demenin önemini hatırlatıyor.
Biz demek bütün ümmetle kuçaklaşmanın bir olmanın ihtiyacı olanla paylaşmanın ifadesidir.
Paylaşıma açık olmamız icin bizim, hepimizin diyebilmemiz için illaki ilahi bir işraret, ilahi bir mucize mi olması gerekiyor.
Varlık sebebimizi anlaya bilmek çok mu zor.
Ne yazık ki bu zor zamanları fırsata çevirebilen insan cok az. Mevlam bize açık kapı sunarken, aza kanaat edin. Fazlasından kaçının derken, biz insanlık icin en hayırlısını dile getirmiştir.
İmtihandir deyip başımıza gelenleri hayra yormadan. Tamahkarlık edip fazlasını ister olduk. Yetmedi stok ediyoruz aç kalmamak için..
Unutuyoruz; nimeti yaratanda, verenenin Rabbimiz olduğunu...
Şu ahir zamanda Kuran'dan uzaklastık. Feyz aldığımız, bize yol gösteren dini sohpetler, pandemi yüzünden hep arka palanda kaldı. Böyle olunca da nefsimiz bizi elinde tutuyor.
Sanıyorum bu ihmalkarlığımızın pandemi birazda bahanesi oldu. Hamd olsun pandemi artık bitti sayılır artık dini sohbetlerimizi yeniden başlatıp birbirimizi hayra yönlendirmeliyiz.
Her sey bizde bitiyor. Durup düşünmek gerek.
Dua ile...